cudak (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈʦ̑udak], AS: [cudak]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) pot. człowiek postępujący lub wyglądający dziwacznie
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik cudak cudacy dopełniacz cudaka cudaków celownik cudakowi cudakom biernik cudaka cudaków narzędnik cudakiem cudakami miejscownik cudaku cudakach wołacz cudaku cudacy - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. cud m, cudowanie n, wycudowanie n, cudowność ż, cudaczność ż
- zdrobn. cudaczek m
- forma żeńska cudaczka ż
- czas. cudować ndk., wycudować dk.
- przym. cudaczny, cudny, cudowny
- przysł. cudacznie, cudnie, cudownie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.