cudaczność (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) cecha tego, co cudaczne
- odmiana:
- (1.1) blm,
przypadek liczba pojedyncza mianownik cudaczność dopełniacz cudaczności celownik cudaczności biernik cudaczność narzędnik cudacznością miejscownik cudaczności wołacz cudaczności - przykłady:
- składnia:
- (1.1) cudaczność + D.
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. cudaczny
- rzecz. cud mrz, cudowność ż, cudak mos
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) pol. cudaczny + -ość
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.