ekscentryk (język polski)

ekscentryk (1.3)
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) psych. człowiek odbiegający od norm w zachowaniu, ubiorze, itp.[1]
(1.2) teatr. aktor z ekscentrycznego przedstawienia
(1.3) fiz. techn. element w budowie maszyn zastępujący korbę o małym ramieniu
odmiana:
(1.1-2)
(1.3)
przykłady:
(1.1) Wiecie panowie, że kolega nasz jest ekscentrykiem pierwszej wody[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) dziwak, indywidualność, oryginał
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) osoba
(1.2) aktor
(1.3) element
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
(1.1)
przym. ekscentryczny
przysł. ekscentrycznie
rzecz. ekscentrycyzm mrz, ekscentryczność ż, ekscentryzm mrz
forma żeńska ekscentryczka ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. eccentricus < gr. ἔκκεντρος < gr. ἐκ + κέντρον
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „ekscentryk” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Juliusz Verne, Podróż naokoło świata w 80-ciu dniach
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.