dziupla (język polski)

dziupla (1.1)

dziupla (1.2) szopa

wymowa:

IPA: [ˈʥ̑upla], AS: [ʒ́upla], zjawiska fonetyczne: zmięk. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) dendr. otwór, pusta komora wewnątrz pnia lub gałęzi drzewa; zob. też dziupla w Wikipedii

(1.2) ekol. gniazdo ptaków, ssaków lub owadów znajdujące się w dziupli (1.1)

(1.3) pot. przen. niewielkie, ciasne pomieszczenie

(1.4) pot. miejsce, w którym dokonuje się demontażu skradzionych pojazdów w celu sprzedania ich w częściach; zob. też dziupla (kryminalistyka) w Wikipedii

odmiana:

(1.1-4)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	dziupla	dziuple
dopełniacz	dziupli	dziupli
celownik	dziupli	dziuplom
biernik	dziuplę	dziuple
narzędnik	dziuplą	dziuplami
miejscownik	dziupli	dziuplach
wołacz	dziuplo	dziuple

przykłady:

(1.1) U góry w dębie spróchniałym widać było dziuplę ogromną […]^[1]

(1.3) Ten jego niby gabinet to taka dziupla na końcu korytarza.

(1.4) Nie ma szans na odzyskanie tego samochodu; pewnie już dawno trafił do dziupli.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.3) klitka, ciupa

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) otwór

(1.2) gniazdo

(1.3) pomieszczenie

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. dziupel mrz, dziuplak mzw, półdziuplak mzw, dziuplówka ż, Dziuplina ż, Dziupla ż

zdrobn. dziupelka ż

przym. dziuplasty, dziuplowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

prasł. *duṕ'a, prasł. *ďuṕ'a → dziura

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) tree hollow
• bułgarski: (1.1) хралупа ż, коруба ż
• kaszubski: (1.2) wëtrëp m, zapãklëna ż
• niemiecki: (1.1) Baumhöhle ż
• rosyjski: (1.1) дупло n
• ukraiński: (1.1) дупло n
• włoski: (1.1) albero cavo m

źródła: