dziuplak (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
- (1.1) ornit. gatunek ptaka, który gniazduje w dziuplach lub w inny miejscach, które je przypominają, np. szczelinach skalnych, norach; zob. też dziuplaki w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik dziuplak dziuplaki dopełniacz dziuplaka dziuplaków celownik dziuplakowi dziuplakom biernik dziuplaka dziuplaki narzędnik dziuplakiem dziuplakami miejscownik dziuplaku dziuplakach wołacz dziuplaku dziuplaki - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) dziuplak pierwotny / wtórny
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) ptak
- hiponimy:
- (1.1) dziuplak pierwotny, dziuplak wtórny
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. dziupla ż, półdziuplak m, dziuplówka ż, Dziuplina ż, Dziupla ż
- przym. dziuplowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. dziupla + -ak
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.