dyktator (język polski)

wymowa:
IPA: [dɨkˈtatɔr], AS: [dyktator]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) hist. urzędnik nadzwyczajny w republice rzymskiej, któremu przyznawano czasową władzę absolutną dla zapobieżenia kryzysowi; zob. też dyktator (starożytny Rzym) w Wikipedii
(1.2) polit. przywódca kraju, który sprawuje wyłączną, nieograniczoną i nadzwyczajną władzę
(1.3) przen. tyran
(1.4) hist. tytuł przyznawany niektórym wojskowym dowódcom powstania
(1.5) książk. osoba narzucająca innym swoją wolę
odmiana:
(1.1-4)
przykłady:
(1.3) Przez kilka miesięcy od inwazji na Irak dyktator skutecznie się ukrywał [1]
(1.4) Romuald Traugutt był ostatnim dyktatorem powstania styczniowego.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.3) autokrata, autokrator, despota, satrapa, tyran
(1.4) wódz naczelny, przywódca
(1.5) autokrata, despota, satrapa, tyran; książk. sobiepanek; pot. dzierżymorda, zamordysta
antonimy:
(1.2) demokrata
hiperonimy:
(1.1) urzędnik
(1.2) przywódca
(1.4) wódz
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. dyktatura ż, dyktat m, dyktatorstwo n, dyktowanie n, podyktowanie n
forma żeńska dyktatorka ż
czas. dyktować ndk., podyktować dk.
przym. dyktatorski
przysł. dyktatorsko
związki frazeologiczne:
kieszonkowy dyktator • dyktator mody
etymologia:
(1.1) łac. dictator < łac. dictarezalecać, dyktować[2]
(1.2-3) od (1.1)
uwagi:
zob. też dyktator w Wikipedii
tłumaczenia:
źródła:
  1. Jarosław Giziński. Dyktatorzy. Kroniki tyranii i szaleństwa. Warszawa 2012
  2. Hasło „dyktat, dyktatura, dyktator” w: Władysław Kopaliński, Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych, De Agostini Polska.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.