tyran (język polski)
tyran (1.1) Pizystrat
.jpg.webp)
tyran (2.1)
- wymowa:
- IPA: [ˈtɨrãn], AS: [tyrãn], zjawiska fonetyczne: nazal.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) hist. udzielny władca starożytnej polis greckiej, dochodzący do władzy zazwyczaj na drodze przewrotu albo otrzymując swoje władztwo z zewnątrz, z rzadka przez dziedziczenie; zob. też tyran w Wikipedii
- (1.2) przen. człowiek okrutny, nieliczący się ze zdaniem innych, narzucający swą wolę
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
- (2.1) ornit. ptak z rodzaju Tyrannus[1]
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik tyran tyrani dopełniacz tyrana tyranów celownik tyranowi tyranom biernik tyrana tyranów narzędnik tyranem tyranami miejscownik tyranie tyranach wołacz tyranie tyrani - (2.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik tyran tyrany dopełniacz tyrana tyranów celownik tyranowi tyranom biernik tyrana tyrany narzędnik tyranem tyranami miejscownik tyranie tyranach wołacz tyranie tyrany - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) samowładca
- (1.2) ciemiężca, ciemiężyciel
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. tyraństwo n, tyrania ż, tyranizowanie n, tyranisko n, styranizowanie n, tyraniczność ż
- forma żeńska tyranka ż
- zdrobn. tyranek mos
- czas. tyranizować ndk., styranizować dk.
- przym. tyraniczny, tyrański, przest. tyranny
- przysł. tyrańsko, przest. tyrannie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. tyrannus < gr. τύραννος
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) tyrant; (1.2) tyrant; (2.1) kingbird
- czeski: (1.1) tyran m; (1.2) tyran m
- francuski: (1.1) tyran m; (1.2) tyran m
- łaciński: (1.1) tyrannus; (1.2) tyrannus
- niemiecki: (1.1) Tyrann m; (1.2) Tyrann m
- portugalski: (1.2) tirano m
- słowacki: (1.2) tyran
- ukraiński: (1.1) тиран m; (1.2) тиран m
- włoski: (1.1) tiranno m; (1.2) tiranno m
- źródła:
tyran (język czeski)
tyran (1.1) Peisistratos
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski żywotny
- (1.1) hist. tyran (władca)
- (1.2) przen. tyran (człowiek okrutny)
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik tyran tyrani / tyranové dopełniacz tyrana tyranů celownik tyranovi / tyranu tyranům biernik tyrana tyrany wołacz tyrane tyrani / tyranové miejscownik tyranovi / tyranu tyranech narzędnik tyranem tyrany - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. tyranka, tyranie, tyranství
- przym. tyranský
- czas. tyranizovat
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
tyran (język francuski)
tyran (1.1) Pisistrate
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) hist. tyran
- odmiana:
- (1.1) lp tyran; lm tyrans
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.