dziedziczenie (język polski)

wymowa:
IPA: [ˌʥ̑ɛ̇ʥ̑iˈʧ̑ɛ̃ɲɛ], AS: [ʒ́ėʒ́ičẽńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• nazal.• -ni…• akc. pob. ​
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) rzecz. odczas. od dziedziczyć
odmiana:
(1.1) blm,
przykłady:
(1.1) W sądzie zebrali się wszyscy uprawnieni do dziedziczenia po zmarłym.
(1.1) Kolejną właściwością NTFS jest dziedziczenie uprawnień, dzięki czemu przypisane do folderu uprawnienia domyślnie przenoszą się na wszystkie znajdujące się w nim podfoldery i pliki.
składnia:
kolokacje:
(1.1) inform. dziedziczenie uprawnień • dziedziczenie majątku
synonimy:
antonimy:
(1.1) niedziedziczenie
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. odziedziczenie n, wydziedziczenie n, dziedzic m, dziedziczka ż, dziedzictwo n, dziedziczność ż, Dziedzic m
czas. dziedziczyć ndk., odziedziczyć dk., wydziedziczyć dk.
przym. dziedziczny, dziedzicowy
przysł. dziedzicznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.