dziedziczność (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) cecha tego, co jest dziedziczne
- (1.2) biol. zespół procesów zachodzących podczas powstawania i rozwoju osobniczego organizmów, prowadzący do odtwarzania cech organizmów rodzicielskich; zob. też dziedziczność w Wikipedii
- (1.3) hist. praw. przekazywalność czegoś na podstawie spadku lub następstwa po przodkach[1]
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik dziedziczność dziedziczności dopełniacz dziedziczności dziedziczności celownik dziedziczności dziedzicznościom biernik dziedziczność dziedziczności narzędnik dziedzicznością dziedzicznościami miejscownik dziedziczności dziedzicznościach wołacz dziedziczności dziedziczności - przykłady:
- (1.2) W 1953 r. James Watson i Francis Crick odkryli tajemnicę dziedziczności, rozszyfrowując strukturę DNA[2].
- składnia:
- (1.1) dziedziczność + D.
- kolokacje:
- (1.2) teoria dziedziczności
- (1.3) dziedziczność tronu / urzędu
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) cecha
- (1.2) proces
- hiponimy:
- (1.2) atawizm
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. dziedzic m, dziedziczka n, dziedzictwo n, dziedziczenie n, odziedziczenie n, wydziedziczenie n
- czas. wydziedziczyć, dziedziczyć ndk., odziedziczyć dk.
- przym. dziedziczny
- przysł. dziedzicznie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. dziedziczny + -ość
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) heritability; (1.2) heritability; (1.3) heritability
- bułgarski: (1.2) наследственост ż
- źródła:
- ↑
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN. - ↑ Polityka, nr 03.06, Warszawa, 2004 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.