osobniczy (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) biol. właściwy osobnikowi, odnoszący się do osobnika jako okazowi danego gatunku
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik osobniczy osobnicza osobnicze osobniczy osobnicze dopełniacz osobniczego osobniczej osobniczego osobniczych celownik osobniczemu osobniczej osobniczemu osobniczym biernik osobniczego osobniczy osobniczą osobnicze osobniczych osobnicze narzędnik osobniczym osobniczą osobniczym osobniczymi miejscownik osobniczym osobniczej osobniczym osobniczych wołacz osobniczy osobnicza osobnicze osobniczy osobnicze - przykłady:
- (1.1) Pomiędzy pacjentami istnieją indywidualne, osobnicze, wieku, stanu choroby itp. różnice w reakcji na podany lek[1].
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) cechy osobnicze • rozwój osobniczy
- synonimy:
- (1.1) indywidualny
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. osobnik m, osoba ż
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Roman Gondko, Alojzy Zgirski, Maria Adamska, Biostatystyka w zadaniach, 1994, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.