okaz (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈɔkas], AS: [okas], zjawiska fonetyczne: wygł.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) egzemplarz mający charakterystyczne cechy swego gatunku, rodzaju itp.[1]; zob. też okaz w Wikipedii
- (1.2) próbka, egzemplarz przedmiotu lub wyrobu, często w jakimś zbiorze
- (1.3) wzór, ideał[1]
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik okaz okazy dopełniacz okazu okazów celownik okazowi okazom biernik okaz okazy narzędnik okazem okazami miejscownik okazie okazach wołacz okazie okazy - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. okazanie n, okazywanie n, okaziciel m, okazicielka ż
- czas. okazywać ndk., okazać dk.
- przym. okazowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- jidysz: (1.1) עקזעמפּלאַר m (ekzemplar)
- źródła:
okaz (esperanto (morfem))
- wymowa:
- znaczenia:
morfem
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.