próbka (język polski)

próbka (1.1)

próbki (1.2)

wymowa:

IPA: [ˈprupka], AS: [prupka], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) mała porcja czegoś przeznaczona do badań

(1.2) mała porcja materiału do prezentacji dla klienta

odmiana:

przykłady:

(1.1) Próbka polonu emanuje niebieską poświatą – jest to efekt wzbudzenia otaczającego ją powietrza^[1].

(1.2) Żona żądała, by wąchał próbki dezodorantów w perfumerii.

składnia:

kolokacje:

(1.1) próbka losowa

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. próbnik m, próbkowanie n, próba ż, probierz m, probówka ż, próbówka ż

czas. próbować, wypróbować, popróbować, spróbować, próbkować

przym. probierczy

przysł. próbnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) zdrobn. pol. próba + -ka

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) sample, specimen; (1.2) sample, coupon, swatch
• duński: (1.1) prøve w; (1.2) prøve w
• hiszpański: (1.1) muestra ż; (1.2) muestra ż
• niemiecki: (1.1) Pröbchen n, Probe ż
• nowogrecki: (1.1) δείγμα ż; (1.2) δείγμα ż

źródła: