wąchać (język polski)

kobieta wącha (1.1)
owieczka wącha (1.1) królika
wymowa:
IPA: [ˈvɔ̃w̃xaʨ̑], AS: [võũ̯χać], zjawiska fonetyczne: nazal.asynch. ą 
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. powąchać)

(1.1) badać zapach nozdrzami
odmiana:
(1.1) koniugacja I
przykłady:
(1.1) Żona żądała, by wąchał próbki dezodorantów w perfumerii.
składnia:
kolokacje:
(1.1) wąchać klej
synonimy:
(1.1) niuchać
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wąchanie n, węch mrz, dowąchanie n, nawąchanie n, obwąchanie n, obwąchiwanie n, powąchanie n, przewąchanie n, przewąchiwanie n, wywąchanie n, wywąchiwanie n, zwąchanie n, zwąchiwanie n
czas. dowąchać dk., nawąchać dk., obwąchać dk., obwąchiwać ndk., powąchać dk., przewąchać dk., przewąchiwać ndk., wywąchać dk., wywąchiwać ndk., zwąchać dk., zwąchiwać ndk.
związki frazeologiczne:
wąchać kwiatki od spodu
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.