Fortunata (język polski)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
- (1.1) imię żeńskie; zob. też Fortunata w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Fortunata Fortunaty dopełniacz Fortunaty Fortunat celownik Fortunacie Fortunatom biernik Fortunatę Fortunaty narzędnik Fortunatą Fortunatami miejscownik Fortunacie Fortunatach wołacz Fortunato Fortunaty - przykłady:
- (1.1) Babka miała na imię Fortunata i pochodziła z Szombierek.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) pani Fortunata • siostra / kuzynka / ciocia / babcia Fortunata • kobieta imieniem (o imieniu) Fortunata • święta / błogosławiona Fortunata • mieć na imię / nosić imię / używać imienia Fortunata • dać na imię / nadać imię / ochrzcić imieniem Fortunata • otrzymać / dostać / przybrać imię Fortunata • dzień imienin / imieniny Fortunaty • na Fortunatę (o dniu)
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. fortuna ż, fortunat mos, fortunka ż, fortunatka ż, fortunarz mos, Fortuna ż
- forma męska Fortunat mos
- czas. pofortunić, fortunić ndk.
- przym. fortunny
- przysł. fortunnie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. Fortunata
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
Fortunata (język łaciński)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
- (1.1) imię żeńskie Fortunata
- odmiana:
- (1.1) Fortunat|a, ~ae (deklinacja I)
przypadek liczba pojedyncza mianownik Fortunata dopełniacz Fortunatae celownik Fortunatae biernik Fortunatam ablatyw Fortunatā wołacz Fortunata - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. fortuna, Fortuna ż, fortunatus m
- forma męska Fortunatus m
- czas. fortuno, fortunor
- przym. fortunatus
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. fortunata < łac. fortuno
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: Indeks:Łaciński - Imiona
- źródła:
Fortunata (język włoski)
- wymowa:
- podział przy przenoszeniu wyrazu: For•tu•na•ta
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
- (1.1) imię żeńskie Fortunata
- odmiana:
- przykłady:
- (1.1) La figlia di Anna si chiama Fortunata. → Córka Anny nazywa się Fortunata.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. fortuna ż, Fortuna ż
- forma męska Fortunato m
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. Fortunata
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: Indeks:Włoski - Imiona
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.