Fortunat (język polski)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
- (1.1) imię męskie; zob. też Fortunat w Wikipedii
rzeczownik, forma fleksyjna
- (2.1) D. lm od: Fortunata
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Fortunat Fortunatowie / Fortunaci dopełniacz Fortunata Fortunatów celownik Fortunatowi Fortunatom biernik Fortunata Fortunatów narzędnik Fortunatem Fortunatami miejscownik Fortunacie Fortunatach wołacz Fortunacie Fortunatowie / Fortunaci depr. M. i W. lm: (te) Fortunaty[1] - przykłady:
- (1.1) Pamiętasz, kiedy Fortunata wywalili z roboty?
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) pan Fortunat • brat / kuzyn / wujek / dziadek Fortunat • mężczyzna imieniem (o imieniu) Fortunat • święty / błogosławiony Fortunat • mieć na imię / nosić imię / używać imienia Fortunat • dać na imię / nadać imię / ochrzcić imieniem Fortunat • otrzymać / dostać / przybrać imię Fortunat • dzień imienin / imieniny Fortunata • na Fortunata (o dniu)
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. fortuna ż, fortunat mos, fortunka ż, fortunatka ż, fortunarz mos, Fortuna ż
- forma żeńska Fortunata ż
- czas. pofortunić, fortunić ndk.
- przym. fortunny
- przysł. fortunnie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. Fortunatus
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona
- tłumaczenia:
- łaciński: (1.1) Fortunatus m
- włoski: (1.1) Fortunato m
- źródła:
- ↑
Hasło „Fortunat” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.