fortunat (język polski)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) przest. osoba bardzo majętna[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik fortunat fortunaci dopełniacz fortunata fortunatów celownik fortunatowi fortunatom biernik fortunata fortunatów narzędnik fortunatem fortunatami miejscownik fortunacie fortunatach wołacz fortunacie fortunaci depr. M. i W. lm: (te) fortunaty[2] - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) bogacz
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. fortunny mrz, fortuna ż, fortunka ż, fortunatka ż, fortunarz mos, Fortunat mos, Fortunata ż, Fortuna ż
- czas. pofortunić, fortunić ndk.
- przym. fortunny
- przysł. fortunnie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac.[3]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: bogacz
- źródła:
- ↑
Hasło „fortunat” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN. - ↑ Hasło „fortunat” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
- ↑ Hasło „Fortunat” w: Michał Arct, M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego, Wydawnictwo M. Arcta w Warszawie, Warszawa 1916.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.