bogacz (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈbɔɡaʧ̑], AS: [bogač]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) osoba bardzo bogata
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik bogacz bogacze dopełniacz bogacza bogaczy / bogaczów[1][2] celownik bogaczowi bogaczom biernik bogacza bogaczy / bogaczów narzędnik bogaczem bogaczami miejscownik bogaczu bogaczach wołacz bogaczu bogacze - przykłady:
- (1.1) Właśnie kupił sobie trzeci samochód, ten to dopiero bogacz.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) krezus; przest. fortunat
- antonimy:
- (1.1) biedak, żebrak
- hiperonimy:
- hiponimy:
- (1.1) milioner, miliarder, dorobkiewicz
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. bogactwo n
- forma żeńska bogaczka ż
- czas. bogacić się, wzbogacić
- przym. bogaty
- przysł. bogato
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- od prasł. *bogačь[3], od rdzenia *bog- → bogactwo (być może powiązane też z rzeczownikiem *bogъ → bóg, bożek)
- por. białor. багач, czes. boháč, głuż. bohač, ros. богач, słc. boháč i ukr. багач
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) rich man
- baskijski: (1.1) aberats
- białoruski: (1.1) багач m, багатыр m
- bułgarski: (1.1) богаташ m
- duński: (1.1) rigmand w
- esperanto: (1.1) riĉulo
- interlingua: (1.1) ricco
- japoński: (1.1) 財産家
- polski język migowy: (w zapisie SignWriting)(1.1)
- rosyjski: (1.1) богач m
- słowacki: (1.1) boháč m
- wilamowski: (1.1) biöegoć m
- źródła:
- ↑
Hasło „bogacz” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online. - ↑ Hasło „bogacz” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Этимологический словарь славянских языков, red. O. Trubaczow, A. Żurawlоw, t. 2, Moskwa 1974-, s. 157.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.