zgniły (język polski)
zgniłe (1.1) jabłko
- wymowa:
- IPA: [ˈzʲɟɲiwɨ], AS: [zʹǵńiu̯y], zjawiska fonetyczne: zmięk.
-
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) taki, który zgnił; także: charakterystyczny dla czegoś, co gnije lub zgniło
- (1.2) o kolorze: mający brunatny odcień, wpadający w brąz
- (1.3) taki, który uległ demoralizacji, zepsuty, parszywy
- (1.4) gw. (Górny Śląsk) pot. leniwy[1]
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik zgniły zgniła zgniłe zgnili zgniłe dopełniacz zgniłego zgniłej zgniłego zgniłych celownik zgniłemu zgniłej zgniłemu zgniłym biernik zgniłego zgniły zgniłą zgniłe zgniłych zgniłe narzędnik zgniłym zgniłą zgniłym zgniłymi miejscownik zgniłym zgniłej zgniłym zgniłych wołacz zgniły zgniła zgniłe zgnili zgniłe - przykłady:
- (1.1) Piwo to tylko zgniły wywar ze zbóż i chmielu.
- (1.3) — Czym mogę służyć? — mówi redaktor ozdobnym szeptem, wśród zgniłych uśmiesząt, pełnych obietnic sięgających jak można najdalej[2].
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) zgniły owoc • zgniłe drewno • zgniła roślina • zgniłe mięso • zgniły zapach
- (1.2) zgniła zieleń
- (1.3) zgniłe towarzystwo • zgniłe układy • zgniły Zachód
- synonimy:
- (1.1) przegniły; gw. (Górny Śląsk) zgnity
- (1.3) zepsuty, zdemoralizowany
- antonimy:
- (1.1) świeży
- (1.3) porządny, cnotliwy
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. zgnilizna ż, zgnicie n
- czas. zgnić dk., gnić ndk.
- przym. gnilny
- związki frazeologiczne:
- zgniły kompromis
- etymologia:
- uwagi:
- (1) Często używaną, lecz niepoprawną formą jest zgnity.
- (1.1) Jest to szczątkowy imiesłów czynny[3].
- tłumaczenia:
- (1.4) zobacz listę tłumaczeń w haśle: leniwy
- angielski: (1.1) rotten; (1.3) rotten
- białoruski: (1.1) гнілы
- bułgarski: (1.1) гнил
- duński: (1.1) rådden; (1.3) rådden
- esperanto: (1.1) putrinta; (1.3) putrinta
- hiszpański: (1.1) podrido, putrefacto; (1.3) podrido, corrupto
- interlingua: (1.1) putride, infecte; (1.3) corrupte
- kataloński: (1.1) podrit; (1.3) podrit
- niemiecki: (1.1) faul
- nowogrecki: (1.1) σάπιος; (1.3) σάπιος
- rosyjski: (1.1) скапан; (1.3) скапан
- szwedzki: (1.1) rutten; (1.3) rutten
- wilamowski: (1.1) fyrfaułt, ferfojłt
- źródła:
- ↑ Marek Szołtysek, Ilustrowany słownik gwary śląskiej, Śląskie ABC, Rybnik 1999, ISBN 83-909286-4-7.
- ↑ Stefan Żeromski: Dzieje grzechu
- ↑ Kazimierz Nitsch, Archaizmy i nowotwory języka potocznego, „Język Polski” nr 4/1913, s.104.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.