wyjątek (język polski)

wymowa:
IPA: [vɨˈjɔ̃ntɛk], AS: [vyi ̯õntek], zjawiska fonetyczne: nazal.• asynch. ą 
​
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) coś, do czego nie stosuje się powszechna reguła
(1.2) fragment, wycinek tekstu
(1.3) inform. w programowaniu: obiekt używany do przerwania normalnego działania programu i przeniesienia informacji o błędzie do innego miejsca programu
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.1) Odmowa wykonania polecenia przełożonego o odsunięciu lub niedopuszczeniu do pełnienia służby pociąga za sobą odpowiedzialność dyscyplinarną, wyjątkami są tu przypadki podyktowane charakterem służby lub względami bezpieczeństwa[1].
(1.3) Gdy przy próbie otwarcia pliku okaże się, że plik ten nie istnieje, rzucany jest wyjątek.
składnia:
kolokacje:
(1.1) być wyjątkiem • z wyjątkiem • wyjątek od reguły
(1.2) wyjątek z tekstu
(1.3) rzucać / łapać wyjątek
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wyjęcie n, wyjątkowość ż
czas. wyjąć
przym. wyjątkowy
przysł. wyjątkowo
związki frazeologiczne:
wyjątek potwierdza regułę
etymologia:
(1.2) pol. wyjęty[2]
uwagi:
(1.1) Niepoprawne jest wyrażenie „za wyjątkiem”[3].
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ z Internetu
  2. ↑ Renata Grzegorczykowa, Zarys słowotwórstwa polskiego. Słowotwórstwo opisowe, wyd. III poprawione, Warszawa 1979, s. 18.
  3. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Porada „za zaliczeniem – raz jeszcze” w: Poradnia językowa PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.