wyjątkowość (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) cecha tego, co jest wyjątkowe
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza mianownik wyjątkowość dopełniacz wyjątkowości celownik wyjątkowości biernik wyjątkowość narzędnik wyjątkowością miejscownik wyjątkowości wołacz wyjątkowości - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) bezprecedensowość, nadzwyczajność, nietypowość, nienormalność, osobliwość
- antonimy:
- (1.1) banalność, normalność, powszedniość, powszechność, przeciętność, tuzinkowość, typowość
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. wyjątek m
- przym. wyjątkowy
- przysł. wyjątkowo
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) uniqueness
- białoruski: (1.1) выключнасць ż
- białoruski (taraszkiewica): (1.1) выключнасьць ż
- rosyjski: (1.1) исключительность ż
- ukraiński: (1.1) винятковість ż
- włoski: (1.1) singolarità ż
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.