normalność (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) cecha tego, co normalne; brak dziwactw
- (1.2) chem. stężenie normalne
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza mianownik normalność dopełniacz normalności celownik normalności biernik normalność narzędnik normalnością miejscownik normalności wołacz normalności - przykłady:
- (1.1) Z wszystkich rzeczy, które utraciłem, najbardziej brakuje mi mojej normalności.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- (1.1) nienormalność
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. norma ż, anormalność ż, normalizacja ż
- przym. normalny, normatywny
- przysł. normalnie
- czas. normować
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: stężenie normalne
- angielski: (1.1) normalcy, normality
- baskijski: (1.1) normaltasun
- białoruski: (1.1) нармальнасць ż
- francuski: (1.1) normalité ż
- hiszpański: (1.1) normalidad ż
- niemiecki: (1.1) Normalität ż
- rosyjski: (1.1) нормальность ż
- slovio: (1.1) normalost
- ukraiński: (1.1) нормальність ż
- włoski: (1.1) normalità ż
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.