osobliwość (język polski)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) osoba lub rzecz niezwykła, oryginalna
(1.2) immanentny, niezwykły, oryginalny charakter kogoś lub czegoś
(1.3) fiz. stan układu, w którym przynajmniej jeden z parametrów, który go określa, przyjmuje wartości nieskończone[1]
(1.4) mat. zob. punkt osobliwy
(1.5) mat. zob. macierz osobliwa
(1.6) techn. zob. technologiczna osobliwość
odmiana:
(1.1-6)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
(1.1) biały kruk, ciekawostka, cud, dziw, dziwo, dziwoląg, fenomen, kuriozum, okaz, oryginał, rarytas, rzadkość, unikat
(1.2) cudaczność, dziwaczność, dziwność, ekscentryzm, indywidualność, niezwykłość, obcość, oryginalność, zjawiskowość
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. osobliwy
przysł. osobliwie
związki frazeologiczne:
gabinet osobliwości
etymologia:
uwagi:
zob. też osobliwość w Wikipedii
tłumaczenia:
źródła:
  1. Hasło „osobliwość” w: encyklopedia onet.pl.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.