immanentny (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) książk. taki, który nie wynika z działań zewnętrznych, tkwiący w naturze czegoś; zawarty w czymś
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik immanentny immanentna immanentne immanentni immanentne dopełniacz immanentnego immanentnej immanentnego immanentnych celownik immanentnemu immanentnej immanentnemu immanentnym biernik immanentnego immanentny immanentną immanentne immanentnych immanentne narzędnik immanentnym immanentną immanentnym immanentnymi miejscownik immanentnym immanentnej immanentnym immanentnych wołacz immanentny immanentna immanentne immanentni immanentne - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) filozofia immanentna
- synonimy:
- (1.1) przynależny, inherentny, integralny, nieusuwalny, niezbywalny
- antonimy:
- (1.1) transcendentny
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. immanencja ż, immanentność ż, immanentyzm mrz
- przysł. immanentnie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. immanens, D. immanentis (= pozostający w czymś)
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) immanent
- białoruski: (1.1) іманентны
- niemiecki: (1.1) immanent, innewohnend
- rosyjski: (1.1) имманентный
- ukraiński: (1.1) іманентний
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.