wschodzić (język polski)

roślina wschodzi (1.2)
wymowa:
IPA: [ˈfsxɔʥ̑iʨ̑], AS: [fsχoʒ́ić], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw.
znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. wzejść)

(1.1) wychodzić zza horyzontu, zjawiać się na niebie (głównie o ciałach niebieskich)
(1.2) o roślinach: kiełkować, wychodzić z ziemi
(1.3) przest. rozpoczynać się, nadchodzić, brać początek[1]
(1.4) przest. przen. uśmiechać się komuś (gdy dopisuje mu szczęście)[1]
odmiana:
(1.1-4) koniugacja VIa
przykłady:
(1.1) W lecie Słońce wschodzi wcześniej niż w zimie.
(1.1) Księżyc na nowiu wschodzi zza gór grzbietów[2]
(1.1) Jeno gdzieś na krańcach zaczynały wschodzić łuny dalekich pożarów.[3]
(1.2) U nas w ogródku zaczyna wschodzić zieloniutka trawa.
(1.3) Wschodzi nowy rok, więc życzmy sobie, by był lepszy od poprzedniego.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) świtać (jedynie o Słońcu)
(1.2) kiełkować
(1.3) rozpoczynać się, zaczynać się, nadchodzić, brać początek
(1.4) pot. uśmiechać się, pot. dopisywać
antonimy:
(1.1) zachodzić
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wschód m, Wschód m, wschodzenie n
czas. przest. wschadzać ndk.[1], st.pol. wznijść[1], przest. wzniść[1], gw. wzić[1]
przym. wschodni
tem. słow. wschodnio-
związki frazeologiczne:
wschodząca gwiazda • Kraj Wschodzącego Słońca • ktoś wschodzi, gdzie go nie posieli (= ktoś wschodzi, gdzie go nie posieją) • rynek wschodzący
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1 2 3 4 5 6 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „wzejść” w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. VII: T-Y, Warszawa 1900–1927, s. 1134.
  2. G. G. Byron: Giaur, tłum. A. Mickiewicz
  3. W. S. Reymont: Rok 1794
  4. 1 2 Hasło „wschodzić” w: Tadeusz Grzebieniowski, Langenscheidt Polish Pocket Dictionary, Langenscheidt, 1990, ISBN 9780887291098, s. 745.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.