wieczornica (język polski)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) kult. późnopopołudniowa lub wieczorna impreza połączona z prezentacjami artystycznymi, tańcami, itp. organizowana w świetlicach, domach kultury[1]
(1.2) daw. lud. wspólne śpiewanie, opowiadanie baśni w wiejskich chatach przy jesienno-zimowym przędzeniu lnu[2]
(1.3) daw. lud. kobieta biorąca udział w wieczornicy (1.2)
(1.4) mit. słow. słowiańska postać mitologiczna, czarownica ukazująca się jako młoda dziewczyna
(1.5) daw. wieczór
(1.6) daw. pojawiająca się na wieczornym niebie planeta Wenus[3]
odmiana:
(1.1-6)
przykłady:
(1.1) Poznali się podczas wieczornicy zorganizowanej przez strażaków z Wisły.
(1.2) Maciejowa nie przyszła na wieczornicę do organiściny.
(1.3) Jedna z wieczornic zawodziła rzewnym głosem.
(1.4) Słowiańska wieczornica była, jak się zdaje, personifikacjąGwiazdy Wieczornejczyli Wenus.
składnia:
kolokacje:
(1.1) wieczornica andrzejkowa / patriotyczna / poetyckaorganizować / urządzać wieczornice
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wieczór mrz, wieczorek mrz, wieczerza ż, wieczorynka ż, wieczorówka ż
czas. wieczerzać ndk.
przym. wieczorny, wieczorowy
przysł. wieczorem, wieczorami, wieczorkiem, wieczorowo
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. wieczór + -nica
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „wieczornica” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Michał Arct, M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego, Wydawnictwo M. Arcta w Warszawie, Warszawa 1916.
  3. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „wieczornica” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.