opowiadanie (język polski)

wymowa:
IPA: [ˌɔpɔvʲjaˈdãɲɛ], AS: [opovʹi ̯adãńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.akc. pob.i  j 
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) liter. krótki utwór epicki; zob. też opowiadanie w Wikipedii
(1.2) coś, co zostało opowiedziane
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Z przyjemnością czytam opowiadania Polesława Prusa.
(1.2) Z zapartym tchem słuchaliśmy opowiadań starego gajowego.
składnia:
(1.1) opowiadanie + D.
(1.2) opowiadanie + D.
kolokacje:
(1.1) krótkie / tytułowe / kryminalne / znakomite opowiadanie • opowiadania fantastyczne / historyczne / grozy / Iwaszkiewiczaautor / bohater / adaptacja / ekranizacja opowiadania • antologia / zbiór opowiadań • napisać / czytać / przeczytać opowiadanie • debiutować opowiadaniem
(1.2) dramatyczne / poruszające / wstrząsające opowiadanie • opowiadanie prababki / dziadka / ojcasłuchać opowiadań • znać z opowiadań
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. opowiedzenie n, opowiastka ż, opowiadacz mos, opowiadaczka ż
zdrobn. opowiadanko n
czas. opowiadać ndk., opowiedzieć dk., powiedzieć dk.
przym. opowieściowy, opowiadawczy
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. opowiadać + -anie < pol. o- + powiadać
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.