dech (język polski)

wymowa:

IPA: [dɛx], AS: [deχ] ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) książk. oddech

(1.2) przen. powiew, podmuch

rzeczownik, forma fleksyjna

(2.1) D. lm od decha

odmiana:

(1.1) blm^[1]

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	dech
dopełniacz	tchu[1]
celownik	tchu / tchowi[1]
biernik	dech
narzędnik	tchem[1]
miejscownik	tchu[1]
wołacz	tchu

przykłady:

(1.1) Oficer skoczył, ile tchu w koniu; hetman zaś posunął się dalej, gdzie pod wierzbiną na łące stała chorągiew laudańska, i zatrzymał się tuż przed nią.^[2]

składnia:

kolokacje:

(1.1) nabrać tchu • wstrzymać dech

synonimy:

(1.1) tchnienie

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. bezdech m

związki frazeologiczne:

bez tchu • co tchu • ile tchu w piersiach • do utraty tchu • zaczerpnąć tchu • nie staje komuś tchu • póki tchu • do ostatniego tchu • zatykać dech w piersi • zapierać dech • jednym tchem • czytać jednym tchem • ostatnim tchem • wycisnąć z kogoś ostatni dech • z zapartym tchem

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: oddech

źródła: