personifikacja (język polski)

personifikacja (1.1) handlu

wymowa:

IPA: [ˌpɛrsɔ̃ɲifʲiˈkaʦ̑ʲja], AS: [persõńifʹikacʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) liter. jęz. rodzaj metafory; przedstawianie rzeczy, zwierząt, zjawisk lub pojęć abstrakcyjnych jako postaci ludzkich; zob. też personifikacja w Wikipedii

(1.2) postać uosabiająca coś

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	personifikacja	personifikacje
dopełniacz	personifikacji	personifikacji / personifikacyj[1]
celownik	personifikacji	personifikacjom
biernik	personifikację	personifikacje
narzędnik	personifikacją	personifikacjami
miejscownik	personifikacji	personifikacjach
wołacz	personifikacjo	personifikacje

przykłady:

(1.1) Śmierć ze Świata Dysku to postać będąca personifikacją naturalnego zjawiska.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) uosobienie; zobacz też: uwagi

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. persona ż, personifikowanie n, personalizacja ż

czas. personifikować

przym. personifikacyjny

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) franc. personnification^[2] < łac. persona + facio → osoba + czynię^[1]

uwagi:

• niektóre słowniki utożsamiają personifikację z antropomorfizacją, jednak różnica polega na tym, że antropomorfizacja poprzestaje na przypisaniu czemuś cech ludzkich, natomiast personifikacja polega na przedstawieniu czegoś w postaci człowieka
• por. animalizacja • animizacja

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) personification
• baskijski: (1.1) pertsonifikazio
• esperanto: (1.1) prozopopeo, personigo
• francuski: (1.1) personnification ż
• gruziński: (1.1) გაპიროვნება
• hiszpański: (1.1) personificación ż
• islandzki: (1.1) persónugerving ż
• niemiecki: (1.1) Personifikation ż, Personifizierung ż, Verkörperung ż
• nowogrecki: (1.1) προσωποποίηση ż
• rosyjski: (1.1) персонификация ż
• szwedzki: (1.1) personifikation w, förkroppsligande n
• węgierski: (1.1) megszemélyesítés

źródła: