uosobienie (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌuwɔsɔˈbʲjɛ̇̃ɲɛ], AS: [uu̯osobʹi ̯ė̃ńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• nazal.• -ni…• epenteza ł • akc. pob.• i → j
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) ktoś lub coś postrzegane jako posiadające w wielkim stopniu daną cechę
- (1.2) personifikacja, przypisanie cech ludzkich przedmiotowi, zwierzęciu itp.
- odmiana:
- przykłady:
- (1.1) Marysia jest uosobieniem dobroci.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) uosobienie dobroci / piękna / zła / zepsucia
- synonimy:
- (1.1) ucieleśnienie, wcielenie, wyobrażenie
- (1.2) personifikacja
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.2) chwyt retoryczny, figura retoryczna, środek językowy, środek stylistyczny
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- czas. uosabiać ndk., uosobić dk.
- rzecz. osobatyw mrz
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.2) personification
- bułgarski: (1.1) олицетворение n; (1.2) олицетворение n
- ukraiński: (1.1) уосо́блення n; (1.2) уосо́блення n
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.