wieczerzać (język polski)

wymowa:
znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany

(1.1) przest. (dziś książk., czasem też podn.) spożywać wieczerzę
odmiana:
(1.1) koniugacja I
przykłady:
(1.1) Po chwili dwaj górale siedli przy stole i zaczęli w spokoju wieczerzać[1].
(1.1) Oto stoję u drzwi i kołaczę: // jeśli kto posłyszy mój głos i drzwi otworzy, // wejdę do niego i będę z nim wieczerzał, // a on ze Mną[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) jeść
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wieczorynka ż, wieczerza ż, wieczerzadlnia ż, wieczór mrz, Wieczernik mrz, wieczernik mrz
przysł. wieczór
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Ewa Białołęcka, Piołun i miód Kroniki Drugiego Kręgu Księga III, 2003, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  2. Apokalipsa św. Jana, rozdział 3., werset 20., Biblia Tysiąclecia.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.