wagary (język polski)

wymowa:

IPA: [vaˈɡarɨ], AS: [vagary] ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

(1.1) nieuzasadniona jedno- lub wielokrotna celowa nieobecność ucznia na obowiązkowych zajęciach w szkole; zob. też wagary w Wikipedii

odmiana:

(1.1) blm,

 

przypadek	liczba mnoga
mianownik	wagary
dopełniacz	wagarów
celownik	wagarom
biernik	wagary
narzędnik	wagarami
miejscownik	wagarach
wołacz	wagary

przykłady:

(1.1) Wychowawczyni skarży się, że nasz Jacek chadza na wagary i opuszcza się w nauce.

składnia:

kolokacje:

(1.1) wybierać się / wybrać się / iść / pójść / chodzić / chadzać na wagary • być / bywać na wagarach • uciekać / wymykać się na wagary • zrobić sobie wagary • umówić się / umawiać się na wagary

synonimy:

(1.1) wagarowanie, ucieczka z lekcji; reg. pozn. blałka, blauka; gw. (Górny Śląsk) baje, gw. (Śląsk Cieszyński) szwyncka; daw. żmudy szkolne; uczn. waksy

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. wagarowicz mos, wagarowiczka ż, wagarowanie n

czas. wagarować ndk., zwagarować dk.

przym. wagarowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. vagor → włóczyć się, wędrować

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) truancy, wagging, austral. jigging
• białoruski: (1.1) прагул m
• duński: (1.1) pjæk n, pjækkeri n
• esperanto: (1.1) lernej-evitado
• hiszpański: (1.1) novillos m lm
• jidysz: (1.1) אָפּציִערײַ n (opcieraj)
• niderlandzki: (1.1) spijbelen schoolverzuim
• niemiecki: (1.1) Schulverweigerung ż, pot. Schulschwänzen
• nowogrecki: (1.1) κοπάνα ż, σκασιαρχείο n
• polski język migowy:
  (w zapisie SignWriting)

  (1.1)
• rosyjski: (1.1) прогул m
• węgierski: (1.1) iskolakerülés

źródła: