ucieczka (język polski)

wymowa:
IPA: [uˈʨ̑ɛʧ̑ka], AS: [ućečka], zjawiska fonetyczne: zmięk.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) szybkie opuszczenie lub opuszczanie jakiegoś miejsca w celu uniknięcia realnego lub domniemanego niebezpieczeństwa
(1.2) przen. unikanie lub uniknięcie czegoś
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Więzień podjął dwie próby ucieczki.
(1.2) Sztukę awangardową charakteryzuje ucieczka od realizmu i tradycyjnych form artystycznych.
składnia:
kolokacje:
(1.1) rzucić się do ucieczki • plan ucieczki • bezładna / paniczna ucieczka • salwować się ucieczką • ucieczka z domu / więzienia / obozu / …
synonimy:
(1.1) żart. fugas chrustas[1]
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. uciekinier mos, uciekinierka ż, uciekanie n
przym. ucieczkowy
czas. uciekać ndk., uciec dk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Katarzyna Kłosińska, Skąd się biorą frazeologizmy? Źródła frazeologizmów i mechanizmy frazeotwórcze, w: Perspektywy współczesnej frazeologii polskiej. Geneza dawnych i nowych frazeologizmów polskich pod red. Gabrieli Dziamskiej-Lenart i Jarosława Liberka, Wydawnictwo Naukowe UAM, Poznań 2016, s. 49.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.