jednokrotny (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌjɛdnɔˈkrɔtnɨ], AS: [i ̯ednokrotny], zjawiska fonetyczne: akc. pob.
- znaczenia:
przymiotnik[1]
- (1.1) występujący tylko jeden raz, nie powtarzający się po raz drugi
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik jednokrotny jednokrotna jednokrotne jednokrotni jednokrotne dopełniacz jednokrotnego jednokrotnej jednokrotnego jednokrotnych celownik jednokrotnemu jednokrotnej jednokrotnemu jednokrotnym biernik jednokrotnego jednokrotny jednokrotną jednokrotne jednokrotnych jednokrotne narzędnik jednokrotnym jednokrotną jednokrotnym jednokrotnymi miejscownik jednokrotnym jednokrotnej jednokrotnym jednokrotnych wołacz jednokrotny jednokrotna jednokrotne jednokrotni jednokrotne nie stopniuje się - przykłady:
- (1.1) Jednorazówki są przedmiotami jednokrotnego użytku.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) jednorazowy
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. jednokrotność ż
- licz. jednokrotnie
- przysł. jednokrotnie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- białoruski: (1.1) аднакратны
- bułgarski: (1.1) еднократен
- esperanto: (1.1) unuobla
- źródła:
- ↑
Hasło „jednokrotny” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.