wagarować (język polski)

wymowa:
znaczenia:

czasownik

(1.1) opuszczać zajęcia szkolne samowolnie, bez uzasadnionej przyczyny
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Uczennica notorycznie wagaruje, przez co może nie zostać dopuszczona do matury.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wagarowanie n, wagarowicz m, wagarowiczka ż, wagary nmos
czas. powagarować
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. vagaritułać się[1]
uwagi:
tłumaczenia:
  • angielski: (1.1) skip school, amer. pot. ditch, bryt. pot. skip, skip off
  • francuski: (1.1) faire l'école buissonnière, sécher les cours
  • hiszpański: (1.1) hacer novillos
  • kaszubski: (1.1) ląprowac
  • nowogrecki: (1.1) κάνω κοπάνα, κάνω σκασιαρχείο
  • włoski: (1.1) evadere la scuola, fare forca, fare sega, fare vela, marinare la scuola
źródła:
  1. Krystyna Długosz-Kurczabowa, Stanisław Dubisz, Gramatyka historyczna języka polskiego, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2001, s. 367.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.