wagarowicz (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) eduk. uczeń chodzący na wagary, opuszczający lekcje
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik wagarowicz wagarowicze dopełniacz wagarowicza wagarowiczów celownik wagarowiczowi wagarowiczom biernik wagarowicza wagarowiczów narzędnik wagarowiczem wagarowiczami miejscownik wagarowiczu wagarowiczach wołacz wagarowiczu wagarowicze - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) uczeń
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. wagary lm nmos, wagarowanie n
- forma żeńska wagarowiczka ż
- czas. wagarować ndk.
- przym. wagarowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. wagary + -owicz
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) truant
- białoruski: (1.1) прагульшчык m
- hiszpański: (1.1) rabonero m
- kaszubski: (1.1) ląper m
- niemiecki: (1.1) Schulschwänzer m
- nowogrecki: (1.1) σκασιάρχης m, κοπανατζής m
- rosyjski: (1.1) прогульщик m
- węgierski: (1.1) iskolakerülő
- włoski: (1.1) allievo che marina la scuola m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.