-owicz (język polski)

wymowa:
​
znaczenia:

przyrostek

(1.1) …dodawany do rzeczowników pospolitych (rzadziej od przymiotników[1]), używany do tworzenia rzeczowników rodzaju męskiego oznaczających wykonawcę czynności związanej z rzeczownikiem, posiadacza jakiejś cechy lub wykazującego zamiłowanie do czegoś[1]
(1.2) daw. …tworzył odojcowskie nazwy osób[2]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) autostop + -owicz = autostopowicz
(1.1) klub + -owicz = klubowicz
(1.2) Jan + -owicz = Janowicz → dosł. syn Jana
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przyr.[2] -ewicz, -ic, -icz, -owic
forma żeńska -owiczka
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) < (1.2) od XVIII wieku[2]
(1.2) st.pol. -owic, zmiana pod wpływem ruskim[2]
uwagi:
zobacz słowa kończące się na „-owicz”
(1.1) Często są to nazwy karykaturalne lub żartobliwe[1].
(1.2) Produktywny głównie w 2. połowie XVI wieku[2].
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1 2 3 Henryk Gaertner, Gramatyka współczesnego języka polskiego. Część III, 1. Słowotwórstwo, Książnica – Atlas, Warszawa – Lwów 1934, s. 259.
  2. 1 2 3 4 5 Henryk Gaertner, Gramatyka współczesnego języka polskiego. Część III, 1. Słowotwórstwo, Książnica – Atlas, Warszawa – Lwów 1934, s. 258.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.