pilny (język polski)

wymowa:
IPA: [ˈpʲilnɨ], AS: [pʹilny], zjawiska fonetyczne: zmięk.
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) gorliwie i rzetelnie coś wykonujący[1]
(1.2) wymagający pośpiechu, szybkiego działania[1]
odmiana:
(1)
przykłady:
(1.1) Wyhaftowanie chusty na głowę, niezbędnej do stroju Lachów sądeckich, zabierało ponad 70 godzin pilnej pracy[2].
(1.2) Wieczorem ojciec z Piotrowskim i z Jurczenką wyjechali do Moskwy załatwić jakieś pilne sprawy związane z przeniesieniem[3].
składnia:
kolokacje:
(1.1) pilny uczeń
(1.2) pilne wezwanie • pilna praca do wykonania
synonimy:
(1.1) dbały, nienaganny, obowiązkowy, odpowiedzialny, poważny, przykładny, rzetelny, słowny, solenny, solidny, stateczny, sumienny, uczciwy, dokładny, gorliwy, skrupulatny, skrzętny, staranny, sumienny, troskliwy[4], pracowity
(1.2) niezwłoczny, konieczny, bezzwłoczny, naglący, nagły, nie cierpiący zwłoki, palący[4]
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. pilność ż
przysł. pilnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1 2 Hasło „pilny” w: SJP.pl.
  2. Aleksander Jackowski, Polska sztuka ludowa, 1974, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  3. Jan Brzechwa, Gdy owoc dojrzewa, 1958, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  4. 1 2 synonimy.ux.pl.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.