pancerz (język polski)

wymowa:
IPA: [ˈpãnʦ̑ɛʃ], AS: [pãnceš], zjawiska fonetyczne: wygł.nazal.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) zool. u niektórych zwierząt: fragment twardej skóry lub innej powierzchni chroniący narządy wewnętrzne przed uszkodzeniem mechanicznym; ubranie o takiej cesze; zob. też pancerz (anatomia) w Wikipedii
(1.2) wojsk. metalowa powłoka wokół pojazdu, okrętu chroniąca jego załogę przed zagrożeniem; metalowa powłoka chroniąca dowolny przedmiot przed zniszczeniem mechanicznym
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Niechcący nadepnąłem jakiegoś żuka, ale miał gruby pancerz i uciekł.
(1.2) Ten czołg ma bardzo gruby pancerz.
składnia:
kolokacje:
(1) gruby / cienki pancerz
(1.2) przebić pancerz • pancerz czołgu / okrętu / kabla / …
synonimy:
(1.2) osłona
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. pancernik m, pancerniak m, pancerzownica ż
zdrobn. pancerzyk m
przym. pancerny
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1-2) niem. Panzer[2]
uwagi:
zob. też pancerz w Wikipedii
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „pancerz” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „pancerz” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.