czołg (język polski)

czołg (1.1)
wymowa:
IPA: [ʧ̑ɔwk], AS: [čou̯k], zjawiska fonetyczne: wygł.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) wojsk. pojazd bojowy poruszający się na gąsienicach, wyposażony w armatę i pancerz; zob. też czołg w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Współczesne działo, szczególnie działo bezodrzutowe, musi trafić w czołg od pierwszego strzału.[1]
składnia:
kolokacje:
(1.1) czołg jeździ / strzelawieżyczka / działo czołgu • lekki / średni / ciężki czołg • czołg liniowy / podstawowy / specjalny / powietrznodesantowyniszczyciel czołgów
synonimy:
(1.1) przest. tank
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) pojazd, broń
hiponimy:
(1.1) tankietka
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. czołgista m, czołgistka ż, czołgowisko n, czołganie n, przeczołganie n, wyczołganie n
czas. czołgać ndk., przeczołgać dk., wyczołgać dk.
przym. czołgowy
związki frazeologiczne:
jedzie mi tu czołg
etymologia:
(1.1) pol. czołgać się; od sposobu poruszania się, ponieważ pierwsze czołgi jeździły bardzo wolno i nisko nad ziemią
uwagi:
(1.1) por. pancerny
tłumaczenia:
źródła:
  1. Przegląd Wojsk Lądowych, nr 4 (34), Warszawa, 1962 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.