pancerniak (język polski)
pancerniak (1.1)
- wymowa:
- IPA: [pãnˈʦ̑ɛrʲɲak], AS: [pãncerʹńak], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) pot. wojsk. żołnierz wojsk pancernych[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik pancerniak pancerniacy dopełniacz pancerniaka pancerniaków celownik pancerniakowi pancerniakom biernik pancerniaka pancerniaków narzędnik pancerniakiem pancerniakami miejscownik pancerniaku pancerniakach wołacz pancerniaku pancerniacy - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. pancernik m, pancerz m, pancerzownica ż, opancerzenie n, opancerzanie n, pancerny m
- zdrobn. pancerniaczek m
- czas. opancerzyć, opancerzać
- przym. pancerny, opancerzony
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑
Hasło „pancerniak” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.