odprawiać (język polski)

wymowa:
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. odprawić)

(1.1) odsyłać kogoś, nie zrobiwszy tego, o co prosił
(1.2) czynić coś według ustalonego wcześniej protokołu lub zwyczaju
(1.3) dać komuś wypowiedzenie, zwolnić kogoś
(1.4) zadośćuczynić wymogom związanym z wyjazdem kogoś lub wysłaniem czegoś
(1.5) poddawać kontroli celnej

czasownik zwrotny niedokonany odprawiać się (dk. odprawić się)

(2.1) przechodzić odprawę, np. na lotnisku, na granicy
odmiana:
(1.1-5) koniugacja I
(2.1) koniugacja I
przykłady:
(1.1) Królewna odprawiała jedno poselstwo po drugim.
(1.2) Generalnie prezbiterzy odprawiają jedną mszę dziennie.
(1.3) Po takiej ilości bumelek, nic dziwnego, że go odprawiają.
(1.4) Gdy odprawiano grupę, rezydentka pomagała załatwiać formalności.
(2.1) Podróżni najpierw się odprawiają, a dopiero potem biegną do sklepów bezcłowych.
składnia:
(1.1) odprawiać + B.nie odprawiać + D.
kolokacje:
(1.1) odprawiać petenta / posłów / poselstwo
(1.2) odprawiać mszę / ceremonie
(1.4) odprawiać podróżnego / podróżującego
synonimy:
(1.1) odsyłać, oddalać, wydalać
(1.2) sprawować, celebrować
(1.3) zwalniać
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. odprawa ż, odprawianie n, odprawienie n
przym. odprawczy
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.