tun (język angielski)
rzeczownik
- (1.1) staroangielska miara ilości wina, oliwy lub miodu, równa zwykle 252 galonom (ok. 950 litrów), choć definiowano ją też jako ilość od 208 do 256 galonów
- (1.2) kadź fermentacyjna
- (1.3) tun (jednostka czasu Majów, równa 18 cyklom 360-dniowym)
- (1.4) zool. niesporczak w stanie anabiozy
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.2) lauter tun • mash tun
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
tun (język dalmatyński)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) meteorol. grzmot
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. tonus
- uwagi:
- źródła:
tun (język inari)
- wymowa:
- znaczenia:
zaimek
- (1.1) ty
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
tun (język niemiecki)
- wymowa:
- IPA: [tu:n] IPA: [taːt] IPA: [ɡəˈtaːn]
-
- znaczenia:
czasownik nieregularny, przechodni
- (1.1) czynić, uczynić, robić, zrobić
- (1.2) udawać
- (1.3) wystarczać
- (1.4) pot. krzywdzić
- odmiana:
- (1.1-4)[1] tun (tut), tat, getan (haben)
- przykłady:
- (1.1) Die Regierung hat einen Schritt in die richtige Richtung getan. → Rząd zrobił krok we właściwym kierunku.
- (1.1) Mein Sohn, warum hast du das getan? → Mój synu, czemuś to uczynił?
- (1.2) Ich tue, als sei ich taub. → Udaję, że jestem głucha/głuchy.
- (1.4) Tu mir nichts! → Nie rób mi krzywdy!
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) machen
- (1.2) vortäuschen
- (1.3) ausreichen, genügen
- (1.4) weh tun, antun, verletzen
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Tun n, Tätigen n, Tat ż, Tätigkeit ż, Tätigung ż, Getue n, Getu n, Täter m, Täterin ż
- czas. tätigen
- przym. tunlich, tätig
- przysł. tunlichst
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- swn. tuon
- uwagi:
- (1.1) Zdanie może przybierać bardziej podniosły charakter, ale nie musi.
- Według zasad nowej pisowni, w 1. os. lp zarówno forma ich tue jak i ich tu jest poprawna.
- zobacz też: tun • abtun • antun • auftun • austun • betun • dartun • hervortun • hintun • mittun • nachtun • umtun • übertun • vertun • zutun • zurücktun
- zobacz też: genugtun • guttun • kundtun • wegtun • wehtun • wohltun
- źródła:
tun (język romansz)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
tun (język rumuński)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
tun (tetum)
- wymowa:
- znaczenia:
czasownik
- (1.1) schodzić, zstępować
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
tun (język uzbecki)
- zapisy w ortografiach alternatywnych:
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.