uczynić (język polski)

wymowa:

​, IPA: [uˈʧ̑ɨ̃ɲiʨ̑], AS: [učỹńić], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.

znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. czynić)

(1.1) aspekt dokonany od: czynić

odmiana:

(1.1) koniugacja VIa

 

forma		liczba pojedyncza			liczba mnoga
		1. os.	2. os.	3. os.	1. os.	2. os.	3. os.
bezokolicznik		uczynić
czas przyszły prosty		uczynię	uczynisz	uczyni	uczynimy	uczynicie	uczynią
czas przeszły	m	uczyniłem	uczyniłeś	uczynił	uczyniliśmy	uczyniliście	uczynili
	ż	uczyniłam	uczyniłaś	uczyniła	uczyniłyśmy	uczyniłyście	uczyniły
	n	uczyniłom	uczyniłoś	uczyniło
tryb rozkazujący		niech uczynię	uczyń	niech uczyni	uczyńmy	uczyńcie	niech uczynią
pozostałe formy czas zaprzeszły m uczyniłem był uczyniłeś był uczynił był uczyniliśmy byli uczyniliście byli uczynili byli ż uczyniłam była uczyniłaś była uczyniła była uczyniłyśmy były uczyniłyście były uczyniły były n uczyniłom było uczyniłoś było uczyniło było forma bezosobowa czasu przeszłego uczyniono tryb przypuszczający m uczyniłbym, byłbym uczynił uczyniłbyś, byłbyś uczynił uczyniłby, byłby uczynił uczynilibyśmy, bylibyśmy uczynili uczynilibyście, bylibyście uczynili uczyniliby, byliby uczynili ż uczyniłabym, byłabym uczyniła uczyniłabyś, byłabyś uczyniła uczyniłaby, byłaby uczyniła uczyniłybyśmy, byłybyśmy uczyniły uczyniłybyście, byłybyście uczyniły uczyniłyby, byłyby uczyniły n uczyniłobym, byłobym uczyniło uczyniłobyś, byłobyś uczyniło uczyniłoby, byłoby uczyniło imiesłów przymiotnikowy przeszły m uczyniony, nieuczyniony uczynieni, nieuczynieni ż uczyniona, nieuczyniona uczynione, nieuczynione n uczynione, nieuczynione imiesłów przysłówkowy uprzedni uczyniwszy rzeczownik odczasownikowy uczynienie, nieuczynienie

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. uczynienie n, uczynek m

czas. począć

przysł. czynnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: czynić

• rosyjski: (1.1) учинить, сотворить, совершить, сделать, создать, поступить

źródła: