konanie (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) umieranie
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik konanie konania dopełniacz konania konań celownik konaniu konaniom biernik konanie konania narzędnik konaniem konaniami miejscownik konaniu konaniach wołacz konanie konania - przykłady:
- (1.1) Deszcz jak siwe łodygi, szary szum, • a u okien smutek i konanie[1].
- (1.1) Nosimy nieustannie w ciele naszym konanie Jezusa, aby życie Jezusa objawiło się w naszym ciele[2].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) umieranie, agonia
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. skonanie n
- czas. konać ndk., skonać dk.
- przym. skonany
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- rzecz. odczas. od konać
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Krzysztof Kamil Baczyński, Deszcze
- ↑ Drugi list do Koryntian, 4, 10.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.