szum (język polski)

szumy (1.4) na zdjęciu
szum (1.5)
wymowa:
IPA: [ʃũm], AS: [šũm], zjawiska fonetyczne: nazal.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) przeciągły, jednostajny szmer; hałas, zakłócający odbiór; zob. też szum akustyczny w Wikipedii
(1.2) głuchy, jednostajny dźwięk
(1.3) przen. zamieszanie, zamęt, rozgłos, sensacja
(1.4) fot. plamki, kreski na zdjęciu pojawiające się na obszarach jednolitego koloru; zob. też szumy (fotografia cyfrowa) w Wikipedii
(1.5) kulin. niepożądana piana gromadząca się na powierzchni potrawy podczas gotowania
(1.6) gw. (Bukowina) piana powstała podczas prania[1]
odmiana:
(1.1-5)
przykłady:
(1.3) W minionym tygodniu, z wielkim szumem odtrąbiono w Polsce koniec poborowej armii.[2]
składnia:
kolokacje:
(1.2) szum biały • szum różowy • szum czerwony
synonimy:
(1.1) trzaski
(1.3) ferment; reg. rejwach
(1.5) szumowina, piana
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
(1.1-4)
rzecz. szumność ż, szumienie n, zaszumienie n, wyszumienie n
zdrobn. szumek m
czas. szumieć, zaszumieć, wyszumieć się
przym. szumowy, szumny
przysł. szumowo, szumnie
rzecz. szumowina ż
zdrobn. szumek m
czas. szumować
związki frazeologiczne:
szum informacyjny • robić wiele szumu • dla szumu do lasa nie iść • szum uszny
etymologia:
(1.5) niem. Schaum[3]
uwagi:
zob. też szum w Wikipedii
(1.4) najczęściej w lm
tłumaczenia:
(1.5) zobacz listę tłumaczeń w haśle: szumowina
źródła:
  1. Zbigniew Greń, Helena Krasowska, Słownik górali polskich na Bukowinie, SOW, Warszawa 2008, s. 216; dostęp: 26 listopada 2018.
  2. Bronisław Wildstein, Rozwiążmy tę armię!, rp.pl
  3. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „szum II” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.