bruit (język angielski)
rzeczownik niepoliczalny
- (1.1) med. nieprawidłowy odgłos przy osłuchiwaniu pacjenta, szmer
- (1.2) daw. pogłoska
czasownik
- (2.1) amer., daw. bryt. rozpowiadać, ogłaszać, szerzyć
- odmiana:
- (1.1-2) lp bruit; blm
- (2.1) bruit, bruited, bruited, bruits, bruiting
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- st.franc. bruit
- uwagi:
- źródła:
bruit (język francuski)
rzeczownik, rodzaj męski
czasownik, forma fleksyjna
- (2.1) 3. os. lp przesz. literacki (passé simple) czasownika bruir
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) rumeur
- (1.2) grondement
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.