wrzawa (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈvʒava], AS: [vžava]
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) hałas, gwar różnych zmieszanych głosów lub dźwięków[1]
- (1.2) przen. wzburzenie, zamieszanie
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik wrzawa wrzawy dopełniacz wrzawy wrzaw celownik wrzawie wrzawom biernik wrzawę wrzawy narzędnik wrzawą wrzawami miejscownik wrzawie wrzawach wołacz wrzawo wrzawy - przykłady:
- (1.1) Musiała jednak wrzawa wojenna uciszyć się o późnej godzinie, gdyż pamiętam jak byłem raptownie obudzony nagłą kanonadą przy różanej zorzy[2].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. wrzenie n
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) turmoil, hubbub, pot. rumpus; (1.2) agitation, excitement
- arabski: (1.1) جلبة
- hiszpański: (1.1) jaleo m, alboroto m, barahúnda ż, bulla ż; (1.2) tumulto m, alboroto m, polvareda ż, agitación ż
- jidysz: (1.1) גוואַלד m (gwald)
- źródła:
- ↑ Hasło „wrzawa” w: SJP.pl.
- ↑ Józef Załuski, Wspomnienia o pułku lekkokonnym polskim gwardyi Napoleona I, przez cały czas od zawiązania pułku w r. 1807, aż do końca w roku 1814, Druk. "Czas" W. Kirchmayera, 1865, s. 147.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.