gromnica (język polski)

gromnica (1.1)
wymowa:
IPA: [ɡrɔ̃mʲˈɲiʦ̑a], AS: [grõmʹńica], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) rel. świeca święcona w dzień Matki Boskiej Gromnicznej, 2 lutego, tradycyjnie zapalana przy umierających, zmarłych oraz podczas niektórych uroczystości kościelnych, jak też podczas burzy dla odwrócenia piorunów; zob. też gromnica w Wikipedii; zob. też gromnica w Encyklopedii staropolskiej
(1.2) daw. gw. więz. kij do bicia[1]
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Gromnica to świeca inna niż wszystkie. Jest ona związana z jednym z najstarszych świąt w chrześcijaństwie Ofiarowaniem Pańskim[2].
(1.1) W domu gromnica zazwyczaj wisiała na ścianie, uwiązana na krzyż z palmą.
(1.1) W czasie burzy moja babcia stawia w oknie zapaloną gromnicę.
(1.1) Dawniej z zapaloną gromnicą obchodzono całe obejście, przyklękając na każdym progu i na każdym rogu, by złe moce nie miały dostępu do domu[2].
(1.1) W dzień Matki Boskiej Gromnicznej święcone gromnice.
składnia:
kolokacje:
(1.1) gromnica parafinowa / woskowapoświęcona gromnica • blask gromnicy • święcić / zapalać gromnicę
synonimy:
(1.2) antypa[1], malaga[1]
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) świeca
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. grom mrz, gromca mos, gromiciel mos, gromienie n, gromkość ż, gromnicznik mrz, gromniczność ż, gromnik mrz, gromowość ż
zdrobn. gromniczka ż
czas. gromić ndk.
przym. gromniczny, gromki, gromny, gromowy
przysł. gromko, gromniczo, gromowo
związki frazeologiczne:
gromnice w śniegu, wiosna jest w biegu, lecz gdy pogoda, dla wiosny zawoda
etymologia:
pol. grom[3], st.pol. gromny[4]
uwagi:
zob. też gromnica w Wikicytatach
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Indeks terminów religijnych
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1 2 3 Słowniczek gwary więziennej, „Język Polski” nr 10/1913, s. 297.
  2. 1 2 Edmund Skalski, Czy współczesnemu człowiekowi potrzebna jest gromnica?
  3. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „grom” w: Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, Krakowska Spółka Wydawnicza, Kraków 1927.
  4. Hasło „gromnica” w: Władysław Kopaliński, Słownik mitów i tradycji kultury, Rytm, Warszawa 2003, ISBN 83-7399-022-4, s. 376.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.