drzeć (język polski)

wymowa:
IPA: [ḍʒɛʨ̑], AS: [ḍžeć], zjawiska fonetyczne: udziąs.
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. podrzeć)

(1.1) rwać na części, strzępy
(1.2) ciągnąć nieostrożnie, targać
(1.3) zdzierać coś z czegoś
(1.4) pot. o bólach reumatycznych: dokuczać

czasownik zwrotny niedokonany drzeć się (dk. podrzeć się)

(2.1) rwać się, odrywać się
(2.2) niszczyć się, zużywać się
(2.3) pot. krzyczeć, wrzeszczeć lub płakać głośno
(2.4) pot. szarpać się nawzajem
odmiana:
(1.1-4) koniugacja XI
(2.1-4) koniugacja XI
przykłady:
(1.1) Jasio drze papier.
(1.2) Dokąd drzesz to biurko?
(2.1) Ten materiał łatwo się drze.
(2.3) Przestań się drzeć!
(2.3) Zobacz, dlaczego ten kot się drze tam za oknem.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. obdartus mos, darcie n, dodarcie n, dodzieranie n, naddarcie n, naddzieranie n, nadarcie n, podarcie n, przedarcie n, przedzieranie n, rozdarcie n, rozdzieranie n, udarcie n, udzieranie n, wydarcie n, wydzieranie n, zdarcie n, zdzieranie n, darń ż
czas. dodrzeć dk., dodzierać ndk., nadedrzeć dk., naddzierać ndk., nadrzeć dk., podrzeć dk., przedrzeć dk., przedzierać ndk., rozedrzeć dk., rozdzierać ndk., udrzeć dk., udzierać ndk., wydrzeć dk., wydzierać ndk., zedrzeć dk., zdzierać ndk.
przym. rozdarty
związki frazeologiczne:
drzeć łacha • drzeć na sobie szaty • drzeć koty • drzeć pasy • drzeć skórę • drzyj łyko, póki się da
etymologia:
prasł. *dertirwać na kawałki; łupić, drapać[1]
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: rwać
(2.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: rwać się
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „drzeć” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.