strzęp (język polski)
- wymowa:
- IPA: [sṭʃɛ̃mp], AS: [sṭšẽmp], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.• udziąs.• nazal.• asynch. ę
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
czasownik, forma fleksyjna
- (2.1) 2. os. lp rozk. od: strzępić
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik strzęp strzępy dopełniacz strzępu strzępów celownik strzępowi strzępom biernik strzęp strzępy narzędnik strzępem strzępami miejscownik strzępie strzępach wołacz strzępie strzępy - przykłady:
- (1.1) Jak cię dorwę, to rozerwę na strzępy!
- (1.2) Sprzątnij te strzępy z podłogi.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.2) reg. białost. farfocel
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. zdrobn. strzępek
- czas. strzępić
- przym. strzępiasty
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) shred, scrap, snatch, tatter; (1.2) snippet
- esperanto: (1.1) ĉifono
- francuski: (1.1) lambeau, pendeloque
- hiszpański: (1.1) jirón
- niemiecki: (1.1) Fetzen m
- rosyjski: (1.1) клок
- węgierski: (1.1) foszlány
- wilamowski: (1.1) fecən m
- włoski: (1.1) brandello m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.